De cover is bekender dan het origineel

Muziek | De cover is bekender dan het origineel

Door Pickx

Gepubliceerd op 16.12.13

2min

'Tainted Love', 'Knockin' On Heaven's Door', 'I Will Always Love You' en 'Cocaine' werden wereldhits, maar wist je ook dat het covers waren? En die doen het in de hitparades vaak beter dan de orginele versie! Terecht of niet?

I Shot the Sheriff

Even terug naar april 1974. Toen nam Eric Clapton samen met guitarist George Terry de plaat ‘461 Ocean Boulevard’ op. Het nummer ‘I shot the Sherrif’ stond op dat album, en dat werd de enige song waarmee ‘Slowhand’ ooit op nummer 1 terecht kwam in de Amerikaanse Billboard Hot 100. Het origineel was echter niet van hem, maar van Bob Marley en zijn Wailers.

Beluister hier het origineel van Bob Marley and The Wailers

Hallelujah

In 1984 schreef Leonard Cohen ‘Hallelujah’. Dat nummer inspireerde John Cale zeven jaar later om er zijn eigen versie van te maken, en nog later pikte Jeff Buckley het liedje op. Het kwam op z’n eerste en enige solo-album -'Grace' - terecht. In 2004 zette het muziekmagazine Rolling Stone het nummer op plaats 259 in hun ‘500 beste liedjes aller tijden’.

Beluister de versie van Leonard Cohen

You Can Leave Your Hat On

‘You can leave your Hat on’ ontsproot in 1972 aan het brein van Randy Newman, maar eind jaren ’80 ging Joe Cocker grotendeels met de pluimen lopen toen hij het nummer coverde en er een wereldhit mee scoorde. Die cover was bedoeld voor de soundtrack van de film ‘9 and a half Weeks’. De video droeg ook bij aan het succes, aangezien Kim Basinger en Mickey Rourke de striptease-scène verzorgden.

Beluister hier het origineel van Randy Newman

I will always love You

Whitney Houston maakte ten tijde van de release van de film ‘The Bodyguard’ grote sier met het liedje ‘I will always love You’, maar ze haalde de mosterd wel bij een nummer van Dolly Parton, dat achttien jaar eerder werd uitgebracht.

Beluister hier de versie van Dolly Parton

I love Rock 'n Roll

In 1975 blikten Alan Merrill en Jake Hooker van de band Arrows ‘I Love Rock ‘n Roll’ in. Begin jaren ’80 raakte het origineel echter compleet in de vergetelheid, met dank aan de cover van Joan Jett & The Blackhearts. De single ging één miljoen keer over de toonbank en lanceerde de solocarrière van Joan Jett.

Beluister hier het origineel van Arrows

Tainted Love

In 1965 kwam de eerste versie van ‘Tainted Love’ uit. Die staat op naam van Gloria Jones. Maar de groep Soft Cell gaf het nummer een moderner tintje en scoorde er in 1981 een gigantische hit mee.

Beluister hier de versie van Gloria Jones

Don't leave Me this Way

'Don't leave Me this Way' werd geschreven door Kenneth Gamble, Leon Huff et Cary Gilbert. Een meesterlijke zet van het drietal, want het zou een hit zonder weerga worden. Harold Melvin & The Blue Notes zongen het voor het eerst in 1975, en toen bereikte het nummer de derde plaats in de Amerikaanse ‘Disco Chart’ en een vijfde plaats in de Britse hitparade. Een jaar later was Diana Ross eerste keus om de song opnieuw uit te brengen, maar uiteindelijk maakte Thelma Houston een eigen versie. In 1986 schroefden The Communards het tempo van het liedje op en scoorden er nog maar eens een wereldhit mee.

Beluister hier het origineel van Harold Melvin

Cocaine

Cocaine werd in 1976 voor het eerst uitgebracht door J.J. Cale, een singer-songwriter uit Oklahoma. Maar het nummer werd pas echt populair toen Eric Clapton het in 1977 coverde. Zelfs veel van z’n fans weten wellicht niet dat het eigenlijk een nummer van J.J. Cale is.

Luister hier naar de versie van J.J. Cale

Knockin' On Heaven's Door

'Knockin’ On Heaven’s Door', een liedje van Guns ‘n Roses? Maar neen! Bob Dylan bracht het uit voor de soundtrack van de film ‘Pat Garrity and Billy The Kid’ in 1973. Sinds 1987 oogsten Axl Rose en de zijnen er live succes mee, en in 1992 kwam het nummer op de plaat ‘Use Your Illusion II’ terecht. De meeste muziekliefhebbers kennen het wellicht onder die vorm.

Beluister hier het origineel van Bob Dylan

Respect

'R.E.S.P.E.C.T., find out what it means to me’: iedereen kent die zinssnede uit het gelijknamige nummer van Aretha Franklin. Nu ja, van Aretha Franklin: Otis Redding bracht het twee jaar eerder al eens uit, in 1965. Met heel wat minder succes helaas.

Beluister de originele versie van Otis Redding