Waarom de laatste etappe van de Tour altijd eindigt in een massasprint

Parijs en de Champs-Elysees... Dit is de gebruikelijke charme van de laatste etappe van de Tour de France. Vroeger begon de race in Parijs, om daar na al die kilometers ook te eindigen, vandaar de naam 'Grande Boucle'. Nu zijn het andere steden in Frankrijk of in het buitenland die de eer hebben om de Grand Départ van de Tour te organiseren. De finish op de Champs-Elysées daarentegen blijft een onwrikbare traditie.
 
Vandaag vertrekt het peloton vanuit Mantes-la-Jolie om Parijs te bereiken na een tocht van 122 kilometer in de regio Île-de-France. Afgezien van de kleine heuvel van de Côte de Beulle en een tussensprint op 40 kilometer van de finish, hebben de toeschouwers niet veel om van te smullen. De belangrijkste uitdaging van de dag zal de massasprint op de Champs-Elysées zijn. Elk jaar gooien de beste sprinters hun laatste kracht in de strijd om het meest symbolische boeket van de grote Tour te winnen. Tot nu toe is Mark Cavendish de sterkste in dit spelletje, want de Brit heeft vier keer gewonnen op de mooiste laan ter wereld, een record.

Dat de laatste etappe van de Tour meestal in een massasprint eindigt, is in de eerste plaats omdat die laatste etappe meer een feest is dan een rit. Meestal is de teerling al op zondagochtend geworpen: de winnaars van de verschillende truien zijn bekend en zullen niet meer veranderen. In feite zijn de eerste kilometers van de dag een gelegenheid voor de winnende teams om hun succes te vieren. Het is dan ook gebruikelijk om de gele trui en zijn teamgenoten direct op de fiets te zien genieten van champagne.
 
De route naar Parijs is altijd vlak, wat elke poging om de leiders te prikkelen verhindert. Maar in ieder geval is het goed dat niemand op deze laatste dag de gele trui aanvalt. Tot Parijs lijkt de rit meer op een optocht en niet op een groot gevecht. Eenmaal in de hoofdstad rijden de renners de laatste tientallen kilometers in een lus op de Champs-Elysées, om te profiteren van de prachtige omgeving van de hoofdstad.

In zo'n context is het natuurlijk moeilijk om een gat te zien ontstaan en er helemaal voor te gaan. Er is heel veel kracht voor nodig om genoeg ruimte te creëren met het peloton en dat tempo dan ook aan te houden. Het parcours is zeer snel, vooral in de laatste kilometers, wat het peloton een voorsprong geeft, waardoor ze de kopmannen uiteindelijk toch weer inhalen. Vooral omdat de sprinterteams er alles aan zullen doen om ervoor te zorgen dat de overwinning pas aan de finish wordt behaald.
 
Toch proberen de renners elk jaar hun geluk te beproeven. Terwijl de overgrote meerderheid heeft gefaald, zijn sommige ontsnappingen erin geslaagd om de finish te bereiken voordat het peloton heb bijbeent. In 1979 ontsnapte Bernard Hinault, de gele trui, om alleen te winnen. Eén man slaagde erin hem te volgen: zijn runner-up, de Nederlander Joop Zoetemelk. De twee renners kwamen samen aan in Parijs en Hinault won. Het is de eerste keer in de geschiedenis van de Tour dat de gele trui wint op de Champs-Elysées.
 
In 2005 was Alexander Vinokourov de sprinters te slim af. Op een kilometer van de finish ontsnapte hij samen met een paar andere renners uit het peloton. Hij hield vol en bleek de sterkste in de laatste meters. De Kazach hief zijn armen terwijl het hele peloton hem nog tevergeefs achterna sprintte. Dat was de laatste keer dat de laatste etappe van de Tour de France niet in een massasprint eindigde.

Ontdek alle informatie over de Ronde van Frankrijk via deze link!