Elijah Wood is 40: hoe de acteur tracht om het Frodo-imago van zich af te schudden

Series | Elijah Wood blaast vandaag 40 kaarsjes uit. Achttien jaar na de laatste 'The Lord of the Rings'-film blijft de naam van de Amerikaanse acteur nog steeds verbonden met die drie epische fantasy-klassiekers, hoewel hij sindsdien nog in tal van andere films schitterde. Wood dankt zijn filmcarrière aan het personage van Frodo, maar desalniettemin zijn generaties opgegroeid die hem met andere rollen associëren – rollen die in niets lijken op de dappere Hobbit die hij bijna 2 decennia geleden vertolkte.

Door Pickx

Gepubliceerd op 28.01.21

2min

Voor 'The Lord Of The Rings'

Voor zijn iconische rol van Frodo was Wood al een gevestigde acteur. In zijn vroege kinderjaren acteerde hij in lokale reclamespotjes, alvorens in 1988 met zijn familie van de staat Iowa naar Los Angeles te verhuizen. Daar kreeg hij een rol in de videoclip 'Forever Your Girl' van Paula Abdul, geregisseerd door David Fincher (de regisseur van onder meer 'Se7en', 'Fight Club' en 'The Social Network'). Kort daarna, in 1989, was Wood al te zien als klein jochie in 'Back to the Future Part II'.

Het was zijn rol als Aidan Quinns zoon in Barry Levinsons film 'Avalon' (1990) die Wood in de spotlights zette. Deze film kreeg wereldwijd goede recensies en werd genomineerd voor vier Oscars. Een jaar later kreeg Wood op tienjarige leeftijd zijn eerste hoofdrol in de film 'Paradise', waarin hij een jongen speelt die een van elkaar vervreemd koppel weer bij elkaar brengt. Hij stond voor de film met Richard Gere en Andy Garcia op de set. Zijn acteerwerk werd geprezen, waardoor hij steeg in de pikorde van de filmindustrie. In 1992 schitterde hij aan de zijde van Mel Gibson en Jamie Lee Curtis in 'Forever Young' en naast Joseph Mazzello in 'Radio Flyer'.

Een jaar later speelde hij samen met Macaulay Culkin in 'The Good Son' en in datzelfde jaar had hij de hoofdrol in 'The Adventures of Huck Finn'. In 1994 speelde hij, samen met Kevin Costner, in 'The War'. Hij reeg de filmrollen aan elkaar, met tussendoor een rol in de videoclip van 'Ridiculous Thoughts' van The Cranberries. 'Deep Impact' en 'The Faculty' (beide films uit 1998) waren cruciaal voor Woods evolutie van kindster tot jonge acteur.

Gloriejaren

Aan het begin van het nieuwe millennium zou de ster van Wood een steile vlucht omhoog nemen. Frodo Baggins, de drager van de ring, was de ster van de populaire 'The Lord of the Rings'-trilogie, geregisseerd door Peter Jackson. De trilogie won liefst 17 Oscars en wordt wereldwijd gezien als één van de beste filmseries ooit.

Woods filmcarrière kwam in een stroomversnelling na LOTR. Hij had de rollen nadien voor het uitkiezen. Hij houdt echter van een uitdaging en selecteerde niet de makkelijkste opdrachten: zo koos hij vlak na de laatste LOTR-film voor een hoofdrol in 'Hooligans' (2005), waarin hij een onzekere student journalistiek vertolkte die opgenomen wordt in een groepje voetbalhooligans. De rol toonde een heel ander facet van Woods acteerkunsten, waarmee de acteur zijn veelzijdigheid tentoon spreidde.

Toch blijft zijn glansrol van Frodo hem achtervolgen. “Ik heb al lang geleden geaccepteerd dat Frodo voor altijd een deel van mijn leven zal zijn", vertelde Wood in 2013 aan The Independent. "Ik probeer al heel lang te werken aan personages die compleet anders zijn. Maar als het gaat over de perceptie, denk ik dat heel wat mensen me nog steeds voornamelijk als dat personage beschouwen."

Nieuw imago

En toch. Dankzij sterke acteerprestaties in een breed scala aan films en series slaagde hij erin om bij ten minste een deel van het publiek een nieuw imago op te bouwen. Hij gooit zich in de meest diverse projecten, van de horrorfilm 'Maniac' (2012) over thrillers als 'Open Windows' (2014) en 'The Trust' (2016) tot de zwarte komediethriller 'Come to Daddy' (2019) en de surrealistische komedie ‘Wilfred’ (2011 - 2014), een tv-serie over een depressieve ex-advocaat (Wood) die de hond van de buurvrouw als enige op deze aardbol ziet als een man in een hondenpak. Alle anderen zien gewoon een normale hond. De twee ontwikkelen een innige vriendschapsband.

In 2006 sprak Wood de stem in van keizerspinguïn Mumble, de meester van de tapdance, in de animatiefilm 'Happy Feet'. Dat kunstje deed hij vijf jaar later over in 'Happy Feet Two'. In 2012 kroop hij nog eens in de huid van Frodo Baggins voor een scène in de proloog van ‘The Hobbit: An Unexpected Journey’.

In 'Grand Piano' (2013) incarneerde hij pianist Tom Selznick, die lijdt aan plankenkoorts en daarom een professionele pauze inlast. Vijf jaar later wordt hij uitgenodigd om ter ere van zijn leraar een onspeelbaar stuk te brengen. Hij overwint zichzelf en zegt toe, maar vindt vlak voor het optreden een briefje tussen zijn partituur: als hij het stuk niet perfect kan spelen, zullen hij en zijn vrouw sterven.

Ondanks verwoede pogingen om zich te profileren als een acteur die meer is dan Frodo Baggins, blijft het grootste deel van het publiek Elijah Wood voor eeuwig associëren met zijn meest memorabele rol van de ringdrager. Terecht of niet, daar mag jij over oordelen!