De meteorieten van het EK: Angelos Charisteas

Griekenland is een van de meest verrassende Europese kampioenen. In Portugal had niemand gedacht dat het mediterrane land de titel zou winnen, want het was bijna zo goed als zeker dat die naar hun gouden generatie zou gaan. Op eigen bodem moesten de Portugezen in de finale echter buigen voor één man: Angelos Charisteas.
 
De Griekse aanvaller was geen ster voordat het toernooi begon. Zijn status veranderde ook niet na de triomf van 4 juli. Angelos Charisteas is het verhaal van een paar weken succes, genoeg om zijn land naar de top van Europa te brengen, maar niet genoeg om een plaats te veroveren aan het firmament van de topscorers van het Oude Continent.

Voorafgaand aan het EK speelde Charisteas in de Bundesliga bij Werder Bremen. Werder, gecoacht door Thomas Schaaf, was in die tijd een van de grootste clubs van Duitsland. In 2004 won het team zowel de Bundesliga als de DFB-Pokal. Dus Charisteas speelde niet voor zomaar iemand.
 
Maar in Bremen is de Griek verre van een eerste keus. Hij is niet eens een tweede of derde keus. Charisteas moet het doen met de vierde keus van zijn coach in de aanval en brengt het grootste deel van zijn tijd door op de bank. Desondanks waren zijn statistieken voor de aanvang van het EK interessant met 22 doelpunten in 72 wedstrijden, die hij zelden in hun geheel speelde.  

Angelos Charisteas, die nog steeds het vertrouwen genoot van zijn bondscoach Otto Rehhagel, zette alles op alles in Portugal. Na de 1-2 overwinning van de Grieken in hun openingswedstrijd, verdiende hij een deel van de buit tegen Spanje en een historische kwalificatie voor de kwartfinales.
 
In de volgende ronde was hij het die Frankrijk uitschakelde met een kopbal uit de bovenhoek. De kopbal, waarbij zijn 1m90 goed van pas kwam, werd zijn handelsmerk. In de halve finale was het Dellas die Griekenland naar de finale stuurde. In de finale kruisigde Charisteas Portugal opnieuw met een kopbal. Drie doelpunten voor de titel, maar niet genoeg om zijn carrière te lanceren.
 
Met de EK-titel op zak dacht hij een plaats te kunnen veroveren in de startopstelling van Werder. Niet dus. Hij werd verkocht aan Ajax, die hem weer verkocht aan Feyenoord, die hem weer verkocht aan Neurenberg. Terug in Duitsland ging de beproeving verder met een uitleenbeurt aan Bayer Leverkusen en vervolgens een verkoop aan Arles-Avignon waar hij niet eens scoorde. Opnieuw naar Duitsland, bij Schalke 04, voordat hij in 2011 terugkeerde naar zijn land bij Panetolikos. Hij zal zijn carrière uiteindelijk, in volledige anonimiteit, beëindigen in Saoedi-Arabië, bij Al Nasr, 9 jaar na zijn moment van glorie.