One day, one goal: Paolo Di Canio scoort het mooiste thuisdoelpunt ooit van West Ham United

Op 26 maart 2000 ontving West Ham United in het eigen Upton Park Wimbledon. Na amper negen minuten dropte Trevor Sinclair de bal in het strafschopgebied en hij zocht en vond Di Canio. Die kreeg een geniale ingeving en besliste om de bal niet te controleren, maar om het leer meteen op de slof te nemen. Hij raakte de bal, met tussenin een klein sprongetje er bovenop, perfect en liet de bezoekende doelman Neil Sullivan volstrekt kansloos. De 22.438 aanwezige fans kraaiden van de pret. Het bleek bovendien een beslissend doelpunt te zijn, want het werd nog 2-1 na treffers van Frédéric Kanoute en Michael Hughes.

In mei 2016 werd die goal verkozen tot het mooiste doelpunt dat door de thuisploeg ooit werd gescoord in Upton Park, dat als officiële naam The Boleyn Ground droeg. Die uitreiking kwam er naar aanleiding van een stadionceremonie, waar West Ham United afscheid nam van Upton Park. Het ging vanaf 2016 in het Olympisch Stadion voetballen.

"Ik zag de bal aankomen en puur op instinct besliste ik om met deze volley uit te pakken. Het is een bijzonder moeilijke technisch uitvoering, maar als je de beelden bekijkt zie je dat ik perfect in balans was zoals alleen een danser het zou kunnen”, zei Di Canio achteraf. Sullivan was ook onder de indruk. "Ik dook eigenlijk voor de show, want ik kon die bal nooit pakken. Di Canio voerde de volley uit tot in de perfectie."

Di Canio was op het veld een ‘geniale gek’, zoals hij tijdens zijn carrière vaak werd omschreven. Als hij in vorm was, was hij een lust voor het oog. Het ging echter ook vaak mis met schandalige overtredingen en hij duwde ooit zelfs een scheidsrechter op de grond. Daarnaast kreeg hij in 2001 de Fair Play Award van de FIFA, omdat hij voor open doel ooit de bal met de handen opving en zo een zeker doelpunt liet liggen. Di Canio had immers gezien dat de bezoekende doelman geblesseerd op de grond lag en stopte zo het spel.

Maar zo gedroeg hij zich zeker niet altijd, want in 2005 bracht hij de Hitlergroet in een match van Lazio. Het was al langer bekend dat de Italiaan een liefhebber was van de fascistische dictator Benito Mussolini. Het was volgens hem geen Hitlergroet, maar een oude Romeinse groet. Het was Di Canio ten voeten uit. Hij zorgde altijd voor controverse.

De speler, die nooit Italiaans international was, kende een rijkgevulde carrière. Hij speelde voor Lazio, Ternana, Juventus, Napoli, AC Milan, Celtic, Sheffield Wednesday, West Ham United, Charlton Athletic, terug Lazio en Cisco Roma. Hij zette op 39-jarige leeftijd een punt achter zijn carrière.

Nadien probeerde hij het als coach bij Swindon en Sunderland. Zijn vertrek bij Swindon gebeurde ook op ongelooflijke wijze. Toen hij ontslagen werd brak hij op een nacht binnen bij de club en om nog enkele spullen op te halen. Zijn trainerscarrière duurde amper twee jaar en hij was sindsdien analist. In 2016 werd hij echter ontslagen door Sky Italia omdat hij een fascistische tattoo had laten zien. Paolo Di Canio, hét enfant terrible van het Italiaanse voetbal.

Fan van deze reeks? Geniet dan nog eens van het magische doelpunt van Manuel Negrete op het WK 1986.