De beste rollen van Anthony Hopkins (85)

In ‘The Father’ woont Anthony (gespeeld door Hopkins) alleen in een grote Londense flat. Zijn dochter, Anne, probeert voor hem te zorgen door verzorgers op te dringen die hij niet wil. De oude man begrijpt niet echt waarom hij ze nodig heeft, maar zijn dagelijks leven wordt wel voortdurend verstoord door vreemde gebeurtenissen. Zijn bezittingen verdwijnen, de bewoners van zijn huis lijken vreemden, hij krijgt verhalen te horen die niet kloppen, enz. Anthony raakt geleidelijk verdwaald in het labyrint van zijn ouder wordende geest.

De film van Florian Zeller geeft ons hetzelfde gevoel als Anthony: verloren. De oude man lijdt aan de ziekte van Alzheimer en verliest langzaam zijn verstand. Terwijl zijn dochter probeert te doen wat ze kan om voor hem te zorgen, verzinkt hij in een paranoia die moeilijk te verdragen is voor het gezin. In de vorm van een huis clos is deze fictie niet echt meer een fictie, aangezien ze ons wijst op onze eigen sterfelijkheid en die van onze dierbaren.

Op 83-jarige leeftijd won Hopkins de Oscar voor beste acteur en schreef zo geschiedenis als de oudste winnaar van dat beeldje – overigens het tweede exemplaar dat hij in deze categorie ontving, na zijn bekroning in 1992 voor zijn rol in ‘The Silence of the Lambs’.

Na zijn Oscarwinnende rol in ‘The Father’ zette Hopkins een andere emotionele meesterprestatie neer. In het semi-autobiografische drama van James Gray speelt Hopkins een grootvader die de jonge Paul Graff (Banks Repta, een stand-in voor Gray) zijn wijsheid probeert bij te brengen.

Net als elke andere volwassene in de film is Hopkins’ personage moreel complex: hij is zich bewust van zowel het trauma van het verleden van zijn familie als Joodse immigranten die de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog ontvluchtten en het voorrecht dat zij in Amerika ervaren in vergelijking met gekleurde mensen. Hopkins is een uitblinker in de film: zijn optreden laat een blijvende indruk achter die veel verder reikt dan zijn relatief korte tijd op het scherm.

Dit aangrijpende en sterk geromantiseerde drama vertelt het ontroerende liefdesverhaal van ‘The Chronicles of Narnia’-auteur C.S. Lewis (Hopkins), een emotioneel afstandelijke professor, en de uitgesproken Joods-Amerikaanse dichteres Joy Davidman (Debra Winger), die stierf aan kanker. Haar ziekte en dood hebben het christelijke geloof van Lewis danig op de proef gesteld. Het bitterzoete liefdesverhaal toont één van Hopkins’ beste, meest ontroerende acteerprestaties.

De film, in een regie van Richard Attenborough, is eigenlijk een bewerking van de gelijknamige televisiefilm uit 1985. Die werd geregisseerd door Norman Stone. De man is befaamd C.S.Lewis-kenner: hij regisseerde ook twee documentaires over de Oxford-geleerde, een intellectuele reus en één van de meest invloedrijke schrijvers van de 20e eeuw.

Hopkins werd genomineerd voor een Oscar en een Golden Globe en won de BAFTA voor zijn rol als verstokte butler James Stevens. In de jaren voor en tijdens WOII blijft Stevens een trouwe dienaar van Lord Darlington (James Fox), zelfs wanneer zijn meester te schande wordt gemaakt als nazi-sympathisant.

Het verhaal volgt een paar decennia van Stevens’ stoïcijnse toewijding aan zijn plicht, inclusief zijn terughoudendheid in de romance met dienstmeisje Sally Kenton (Emma Thompson). Hopkins levert een krachtige prestatie af met zijn ingetogen spel, dat een glimp van ingehouden verlangen verraadt in de houding van deze gereserveerde bediende.

Bij iedere filmfanaat wekt de naam Clarice meteen echo’s op aan de stem van Anthony Hopkins die ijzig koud in de camera staart en met een traag gemak zorgvuldig zijn woorden kiest.

De jonge FBI-agente Clarice Starling (Jodie Foster) wordt belast met het onderzoek naar een seriemoordenaar die de moord op vijf vrouwen op zijn geweten heeft. De hoofdverdachte blijkt een voormalige patiënt van de gestoorde psychiater Hannibal Lecter (Hopkins) te zijn, die een gevangenisstraf uitzit wegens kannibalisme. De manipulatieve Lecter is bereid om Starling te helpen, maar stelt zijn voorwaarden. De geslepen opgesloten moordenaar legt lang niet al zijn kaarten op tafel en het psychologische en intellectuele spelletje dat volgt, ontspint zich meesterlijk.

'The Silence of the Lambs' won in 1992 maar liefst vijf Oscars, waaronder beste film, beste regisseur, beste acteur (Hopkins) en beste actrice voor Foster. De film wordt steevast genoemd als één van de beste films ooit gemaakt, en Hopkins zal voor altijd herinnerd worden als de fascinerende en charismatische ‘Hannibal the Cannibal Lecter’.

‘The Silence of the Lambs’ is nu beschikbaar in de Pickx VOD-catalogus.