Lynn Van Royen over 'Arcadia': “Ik hoop dat we ons durven verzetten als onze maatschappij ooit in die richting evolueert"

‘Arcadia’, het duurste televisieproject ooit in de Lage Landen, is een fictiereeks zoals die nog nooit eerder geproduceerd werd in onze contreien. De decors en het digitale design zijn waanzinnig, net als de plot trouwens. Daarin wordt het dystopische verhaal verteld van een nabije toekomst waarin een gepersonaliseerde score bepaalt of je in de maatschappij mag blijven meedraaien dan wel geëxcommuniceerd wordt naar de wilde wereld buiten die veilige muren.

Lynn Van Royen heeft als Luz Hendriks een hoofdrol te pakken, aan de zijde van onder meer Gène Bervoets, Ward Kerremans, Natali Broods, Michael Pas, Wim Opbrouck en Boris Van Severen. De fine fleur van het Vlaamse acteursgild dus. Pickx kon bij Van Royen peilen naar haar ervaringen op de set van ‘Arcadia’.

Een coproductie van Vlaamse, Nederlandse en Duitse makelij, dat is geen sinecure en brengt heel wat ambitie met zich mee. Konden jullie als cast ook voelen dat er best wel wat prestige mee gemoeid was?

Lynn Van Royen: “Het project is vijf jaar geleden opgestart, maar de acteurs komen pas op het einde mee in het verhaal. In totaal hebben wij een half jaartje gedraaid, dat is vergelijkbaar met andere reeksen hoor. Met ‘Beau Séjour’ en ‘Onder Vuur’ hadden we ook ongeveer 100 draaidagen. Voor ‘Arcadia’ was heel veel op voorhand gebeurd. Als je die decors en die gebouwen ziet, dan weet je: de productie heeft een ongelooflijke job gedaan. Wij hebben dan als acteurs de chance dat we ons daarin mogen bewegen. Zo een cadeau!”

Heb je af en toe zelf even moeten rondkijken wanneer er opnames waren?

Lynn: “Absoluut. Die gebouwen waar we soms opnamen waren onwaarschijnlijk, de productie heeft zijn best gedaan om zowel in Nederland, België, Frankrijk als Duitsland architecturale pareltjes te vinden. En ook de studio (LITES Studios in Vilvoorde, nvdr.) waar we opnamen was immens groot, nooit eerder gezien. De meeste gebouwen die je in de reeks ziet, bestaan echt, maar zijn digitaal nog imposanter gemaakt. Heel knap gedaan. Het gebouw waar Het Vizier, het hoofdkwartier van Arcadia, bijvoorbeeld huist, heeft in het echt maar één verdieping. Digitaal zijn daar meerdere verdiepingen van gemaakt. Voor de acteurs maakt dat allemaal niet zoveel uit, wij concentreren ons sowieso op het onderlinge spel.”

Dat viel wel meteen op in de pilootaflevering: er bestaat veel afstand tussen de personages, zowel letterlijk als figuurlijk. Een manier om de kilte van die futuristische samenleving te symboliseren?

Lynn: “Helemaal. Wantrouwen binnen dezelfde familie is een van de centrale thema’s van de reeks, dus het is goed dat je dat eruit haalt. Op de set ging het er nochtans hartelijk en warm aan toe, hoor. Met de Nederlanders in de crew en de cast klikte het wonderwel, uiteraard gekoppeld aan de nodige taalgrapjes.”

Heb jij zelf eigenlijk iets met science fiction?

Lynn: “Ik vind het wel leuk wanneer fictie eens een heel andere straat inslaat, ja. Ik ben fier dat ik mee aan de wieg mag staan van dit verhaal, want in Vlaanderen is zo’n fictie toch nog maar zelden vertoond. In die zin was het ook spannend om aan boord te stappen: het kon faliekant misgaan of het kon megagoed worden -wat het gelukkig ook werd. Toen ik hoorde wie zich allemaal engageerde voor dit project had ik er ook wel vertrouwen in dat de kwaliteit verzekerd was.”

Hoe heb jij je voorbereid voor de rol van Luz Hendriks?

Lynn: “Ik ben wel eens te rade gegaan bij ouders van kinderen die op het autistische spectrum zitten. Om te horen hoe zij dat ervaren. Maar al snel bleek dat er niet één type autisme bestaat, elk heeft zijn eigen trekjes of specifieke noden, daardoor kon ik het ook redelijk vrij invullen. Er zijn een aantal algemeenheden: beeldspraak bijvoorbeeld werkt niet bij mensen op het autistische spectrum. Zoals je in de eerste aflevering ziet wanneer de papa van Luz een grapje uithaalt door oorbellen voor te houden. Zij snapte de grap niet.

“Bovendien werd ik geholpen door de scenaristen, die hun werk goed gedaan hebben en heel wat onderzoek hadden verricht naar de materie. Samen met regisseur Tim Oliehoek zijn we tot de juiste invulling van Luz Hendriks gekomen, denk ik. Ik vond het een heel aangename samenwerking.”

Je hebt zelf twee jonge kinderen, denk je soms na over de wereld waarin zij groot zullen worden? En vrees je dat die er zoals in ‘Arcadia’ zou kunnen uitzien?

Lynn: “Ja, daarom benadruk ik voornamelijk dat ze voor zichzelf moeten leren denken. Zodat we kritische burgers opvoeden en geen volgzame schaapjes. Ik hoop dat als we ooit richting een maatschappij zoals die in ‘Arcadia’ evolueren, dat we ons dan durven verzetten.”

Heb je over het algemeen een optimistische kijk op de evolutie van onze maatschappij of eerder een sombere?

Lynn: (twijfelt) “Ik mijd al een tijdje het nieuws -je krijgt ook alleen maar slecht nieuws te horen of te lezen. Vanuit de gedachte dat ik het toch niet kan bevatten, noch veranderen. Daardoor schiet er nu meer tijd en energie over om mij te laven aan dingen die mij opladen in plaats van dingen die mij leegtrekken. Zo ook met mijn toekomstvisie: voor mezelf heb ik wel ideeën en doelen, maar op mondiaal of maatschappelijk vlak houd ik mij daarvan af.”

Je hebt ooit een boekje geschreven, ‘Kleingelukske’, was dat jouw bijdrage tot positivisme?

Lynn: “In 2018 heb ik dat uitgebracht. Omdat ik het een belangrijke oefening vind om geluk ook te zoeken in kleine, soms alledaagse dingen. Om die zaken ook op te merken.”

Laten we het tot slot nog even over je persoonlijke carrière hebben. ‘Arcadia’ is een internationale productie en ook ‘Beau Séjour’ werd over de grens getoond, merk je al iets van een toenemende populariteit buiten België?

Lynn: “Niet echt. Misschien brengt ‘Arcadia’ wel iets teweeg. Ik ben wel mijn Frans en Engels aan het bijschaven, met de bedoeling om op die internationale trein te kunnen springen als die ooit passeert.”

Was ‘Beau Séjour’ een scharniermoment in je carrière?

Lynn: “Zeker, dat was een enorm cadeau dat ik van Kaat en Nathalie kreeg. (Nathalie Basteyns en Kaat Beels, regisseurs van de reeks, nvdr.) En van Bert en Sanne. (scenaristen Bert Van Dael en Sanne Nuyens, nvdr.) ‘Beau Séjour’ heeft me op de kaart gezet, maar sindsdien heb ik nog coole dingen gedaan. En ook projecten geweigerd. Dat is even belangrijk in een carrière. Ik waak heel erg over mijn speelveld.”

Uit angst voor typecasting? Vaak word je voor jonge rollen gevraagd, vanwege je jeugdige uiterlijk. Op IMDB staat dat zelfs als specifieke kenmerk van jou als actrice vermeld.

Lynn: “Goh, aan mijn uiterlijk kan ik weinig doen, het is wat het is. Ik ben 33 maar zie eruit als een jonge twintiger, ik beschouw dat niet als een nadeel. Ik heb ook al vrouwen van mijn eigen leeftijd gespeeld of rollen met maturiteit. Dus neen, echt typecasting vind ik dat niet. Dat gaat eerder over een stereotiepe rol, altijd als spring-in-het-veld bijvoorbeeld, en dat is bij mij niet het geval.”

Wat ook opvalt is dat je nog geen hoofdrol in een film vertolkte. Beschouw je dat zelf als een blinde vlek op je cv?

Lynn: “Ik wacht op de goede rol, hè. (lacht) Het moet kloppen, anders doe ik het liever niet. Maar een serie, film of kortfilm: ik maak daar geen onderscheid in en ze zijn allen even waardevol in mijn ogen. Het belangrijkste is dat het scenario mij aanspreekt.”

Blijft er dan nog tijd over voor theater?

Lynn: “Dat is alweer even geleden, van voor corona, toen ik met Peter De Graef het stuk ‘Het Koninkrijk van Henry Darger’ van Thomas Janssens bracht. Er zit ook niet meteen iets aan te komen op dat vlak. Theater laat zich niet zo makkelijk combineren met tv-werk, tenzij ik het al van ver op voorhand weet.”

Bedankt voor het gesprek!

‘Arcadia’ is elke zondag om 20u35 uur te bekijken op Eén. Alle afleveringen zijn ook beschikbaar op VRT MAX.

'Beau Séjour' en 'Tabula Rasa' vind je terug in de Netflix-catalogus. Meer info over de tv-optie 'Pickx All Stars' (inclusief Netflix) of het Netflix-aanbod via Pickx vind je hier terug.