Met deze 5 songs veranderde Mick Jagger de muziekwereld

Shine a Light

Een nummer dat ze bijna elk concert spelen. ‘Shine a Light’ is dan ook een absolute klassieker in hun oeuvre en eentje dat tot stand kwam door een uitstekende samenwerking tussen zanger Mick Jagger en gitarist Keith Richards. Die schreven de song voor het album ‘Exile on Main Street’, dat in 1972 uitkwam.

Oorspronkelijk zou het nummer ‘Get a Line On You’ gaan heten en zou het al in 1968 gereleased worden, één jaar voor de dood van de gitarist Brian Jones. Maar net die tragische gebeurtenis noopte Jagger om de song nog even in het vriesvak te steken en het te herwerken. ‘Get a Line On You’ ging immers in op de problematische relatie van de gitarist met zijn drugsverslaving. Uiteindelijk was een herwerkte versie in december van 1971 klaar.

‘Shine a Light’ is een van de meest emotionele nummers uit de catalogus van The Rolling Stones. Door de vocale harmonieën en de prominente begeleiding op piano wordt het vaak als een kruising tussen gospel, ballade en rock bestempeld. Ook de tekst beroert: daarin zingt Jagger over iemand die verstrikt geraakt in een net van verlokkingen, die zich verloren voelt en hulp nodig heeft. Maar die desondanks de steun en liefde geniet van zijn familie en vrienden.

In 2008 maakte Martin Scorsese een documentaire over The Stones met dezelfde titel als dit nummer. Voor de docufilm volgde hij de Britse band tijdens twee iconische concerten in het Beacon Theatre te New York. Bijzondere concerten omdat ze buiten een koffer met ‘greatest hits’ ook een hele resem beroemde gastzangers met zich meebrachten.

Paint it Black

Sowieso een van de meest gekende en herkende songs van The Rolling Stones, onder andere dankzij het gebruik in diverse films en tv-producties. Denk maar aan ‘Full Metal Jacket’ en ‘Tour of Duty’. Niet toevallig een oorlogsfilm en -serie. ‘Paint it Black’ is immers een gitzwart nummer, nihilistisch en toch opzwepend. Met teksten die gaan over depressie, wanhoop en rouw.

Daarmee sloeg het nummer bij de release in 1966 in als een bom. Voor The Stones was het een belangrijk nummer in hun evolutie naar echte stadionband. De muziekwereld verkeerde immers in een volle Beatles-mania, maar door deze psychedelische, donkere rocker wisten The Stones een eigen plek te claimen aan de sterrenhemel.  Ook het ontbreken van een echt refrein maakte dat dit toch wel tot een zeer onverwachte wereldhit werd.

De betreurde Brian Jones had nog een belangrijke hand in het nummer, want van hem kwam de oorspronkelijke melodie, die hij schreef op de sitar. Een oriëntaals instrument waarmee The Stones een meer exotisch geluid in de rock- en popwereld introduceerden. Jagger en Richards, ondertussen omgedoopt tot the glimmer twins vanwege hun uitmuntende samenwerking, maakten er een eigen, ruige versie van. Met succes. ‘Paint it Black’ is vaak een hoogtepunt tijdens de liveshows en zette de The Rolling Stones op de kaart als een van de meest invloedrijke rockbands.

Wild Horses

‘Wild Horses’, dat op het weergaloze album ‘Sticky Fingers’ uit 1971 prijkt, is een van de meest breekbare songs in het oeuvre van The Stones. Een ballad die al meermaals harten heeft beroerd. Het is voornamelijk Mick Jagger die met zijn doorleefde zanglijnen het nummer naar een andere dimensie stuwt. Hij zingt op een oprechte, krachtige en tegelijkertijd tedere manier over de pure, intense liefde en over de kwetsbaarheid die die met zich meebrengt.

Dat doet Jagger door de metafoor te gebruiken van wilde paarden, die onstuimig in het leven staan, maar elkaar toch nodig hebben. Een mooie vergelijking met hoe de liefde soms kan zijn. Door de tekst en de zang bewees Mick jagger eens te meer dat zijn invloed en kwaliteiten veel verder reiken dan louter “het gezicht zijn” van The Rolling Stones.

Angie

Nog zo’n trage, emotionele klassieker waarmee The Stones de wereld veroverden. ‘Angie’ kwam amper 2 jaar na ‘Wild Horses’ uit, maar onderscheidt zich door een andere, meer mysterieuze thematiek. Het gaat over een relatie die op barsten staat, maar dan eerder die tussen twee vrienden of familieleden. Niet toevallig, want het nummer werd geschreven in een periode dat de relatie tussen Jagger en zijn beste maatje Keith Richards een dieptepunt beleefde. Vandaar de nogal trieste en nostalgische klanken die doorsijpelen. In de tekst vraagt Jagger om vergiffenis voor zijn vele fouten.

Anderen beweren echter dat Angela Bowie de echte inspiratie was voor deze ballade. Angela was de eerste echtgenote van David Bowie en zou volgens de overlevering ook iets gehad hebben met Mick Jagger, al werd dat gerucht nooit bevestigd. De auteur zelf heeft in ieder geval nooit duidelijkheid willen scheppen over de inspiratiebron voor ‘Angie’ en laat liever die dubbele gelaagdheid bestaan. Geef hem maar eens ongelijk.

Sympathy For The Devil

‘Sympathy For The Devil’ is nog zo een iconisch nummer van de Britse band dat steevast hun live shows naar een climax voert. Het werd in 1968 uitgebracht als deel van de plaat ‘Beggars Banquet’. Opnieuw stond Mick Jagger (mee) in voor zowel de compositie als de tekst. Hij liet zich daarbij inspireren door enkele groten uit de literatuur: Baudelaire en Boulgakov. Hij vertelt de teloorgang van de mensheid vanuit het perspectief van de duivel, die het allemaal van dichtbij kon meemaken door de eeuwen heen. De moord op Jezus Christus, de moord op president Kennedy, de Sovjet-revolutie of WO II, al die historische en vreselijke momenten passeren de revue.

Het nummer is dus geen ode aan Satan, zoals soms wel eens verkeerdelijk verondersteld wordt, maar is integendeel een sneer naar de soms gewelddadige reflex van de mens zelf. Een staaltje van originele en geniale songschrijverij. Ook muzikaal sprong deze ‘Sympathy For The Devil’ er meteen uit, mede dankzij het sambaritme en de feestelijke percussie, die mooi contrasteren met de donkere inhoud van het nummer.