Interview met Simple Plan op Rock Werchter 2024: "Dit is nog maar het begin!"

Simple Plan bestaat dit jaar een kwart eeuw. Jullie hebben zes albums uitgebracht, de wereld een paar keer rondgetoerd. Hoe kijk je terug op de rit tot nu toe?

Chuck Comeau: Als je het zo stelt, een kwart eeuw, het is te gek voor woorden. We begonnen in 1999 als vijf jonge gasten, amper twintig jaar. Het is moeilijk om het in een paar minuten samen te vatten, maar het is zo'n geweldige reis voor ons geweest. We zagen de wereld en we deden precies gedaan waar we van droomden toen we pubers waren; namelijk in een band spelen, optreden over de hele wereld, ervoor zorgen dat mensen onze liedjes zouden horen en hoorden wat we te zeggen hadden. Dus we waren in staat om de missie te volbrengen die we in ons hoofd hadden. We zijn enorm dankbaar voor alle kansen die we kregen. De grootste emotie die naar boven komt, is dat op dit punt in onze carrière. Vooral de laatste drie, vier jaar sinds de pandemie voorbij is en we weer kunnen spelen. We zien het publiek steeds groter worden en zien we een soort van renaissance van de band en de heropleving van poppunk.Het is ongelooflijk geweest om die rit mee te maken en me te realiseren dat toen ik een kind kreeg het nog belangrijker werd dat de band zou blijven bestaan. Ik kan nu mijn zoon meenemen overal in de wereld en hem laten zien; 'Hey, dit is wat je vader doet.' Het drijft ons om steeds het beste uit Simple Plan te halen en niet steeds een kleinere band te worden, maar hopelijk ook een steeds grotere band. En het lijkt erop dat het gebeurt. Nu mag ik met hem en mijn vrouw de wereld rondreizen. Vorig jaar waren we in Duitsland en Japan en over een paar maanden gaan we naar Australië en Zuid-Amerika. Het is zo'n geschenk voor mij en mijn persoonlijke leven dat ik dit nog steeds kan doen. Dus het is dankbaarheid en ook een soort verbazing, dat het is alsof we hier altijd op gehoopt hebben, maar dat het nu echt gebeurt, en ik ben gewoon zo blij.

Als je 25 jaar geleden teruggaat en jezelf afvraagt waar je jezelf over 25 jaar ziet? Had je verwacht hier te zijn?

Chuck Comeau: Ik denk dat dat is waar we op hoopten. Ik denk dat we altijd die lange levensduur als band wilden hebben. Dat was altijd het doel. We wilden goeie albums maken en grote tournees doen. Het plan was altijd werken op lange termijn; het is een marathon, geen sprint. We hebben nooit dingen op de korte termijn gedaan. We hadden altijd het gevoel dat wanneer we de dingen goed doen, zoals bijvoorbeeld toen we aan albums werkten, het beter zou uitdraaien op de lange baan. Veel bands in onze scene hadden bijvoorbeeld een tournee geboekt en moesten op tijd een plaat maken voor die tournee. En soms leden die platen eronder omdat ze niet genoeg tijd hadden door die zelfopgelegde deadline. Wij hebben nooit op die manier gewerkt. Wanneer wij het gevoel hadden dat we er zo trots op waren, en onze nummers het niveau haalden dat we voor onszelf vooropstelden, dat is wanneer we weer op tournee gingen.

We zijn trots op elk nummer dat we ooit hebben uitgebracht, of toch zeker zo'n 99,9% (lach). De filosofie van Simple Plan is dat als je de dingen goed doet, je je nergens zorgen over hoeft te maken. De kwaliteit van de songs, de kwaliteit van de shows, en ervoor zorgen dat je de juiste beslissingen neemt voor de juiste reden, dan komt alles uiteindelijk goed. Dat heeft echt geholpen met de lange levensduur van de band, want uiteindelijk gaat het om de liedjes en de hoe je ze live brengt, toch? Daarom hebben we altijd veel tijd gestoken in die twee zaken: het hebben van geweldige nummers waar mensen zich mee kunnen verbinden, en de tijd om ze te schrijven en na te denken hoe we ze live nog beter uit de verf kunnen laten komen. De relatie met de fans, en hen behandelen op een manier waarop wij behandeld zouden willen worden alsof wij fans waren. Daarom geven we onszelf elke avond honderd procent en zorgen we dat we elke avond een speciale show neerzetten. Want zelfs tijdens deze tour zijn er zelfs na 25 jaar als band nog steeds mensen die ons voor het eerst zien. Letterlijk 75 procent van het publiek ziet ons voor het eerst. We maken elke avond een eerste indruk.




Jullie hebben er echt wel alle tijd en energie ingestoken en dan is het leuk om te zien dat het werkt. Maar soms heb je ook een beetje geluk nodig. Zo werd "I'm Just A Kid" onlangs geheel onverwacht een echte TikTok-hit. Hoe is dat gebeurd?

Chuck Comeau: Je kunt er hard voor werken, je kunt er wat voor talent dan ook in stoppen, maar zoveel getalenteerde muzikanten hebben nooit het soort carrière dat wij hebben gehad. Voor mij persoonlijk zijn er zoveel betere drummers. Technisch gezien doen zij dingen waar ik niet eens van kan dromen, en op de een of andere manier ben ik hier beland. Er is dus zeker een grote gelukfactor. Het eerste geluk dat we hadden, was dat we uit dezelfde stad kwamen en naar dezelfde school gingen. We kozen letterlijk een willekeurige school, kwamen uit verschillende buurten en we ontmoetten elkaar allemaal op de middelbare school toen we dertien jaar oud waren. Dat is precies wat mijn leven heeft bepaald. Alleen al die keuze op dertienjarige leeftijd veranderde het hele traject van mijn leven. Zo ging het met dat TikTok-gedoe onlangs wederom; compleet geluk.

We hadden er zelf niets mee te maken, het is puur organisch viraal gegaan. Een fan in New Jersey deed een throwback naar zijn jonge poppunkfase en toen begonnen mensen het te zien en op te pikken. Ik heb hier veel over nagedacht en denk dat de reden waarom het aansloeg is omdat mensen de tijd voorbij laten gaan. Het is zo'n slimme, emotionele manier om dat te laten zien. Je ziet grootouders met hun kleine kinderen en dan zijn ze plots twee meter lang. Je ziet welke invloed de tijd heeft op ons allemaal. Je ziet het leven bijna letterlijk voor je ogen voorbijgaan. Die uitdaging leek een beetje een dom TikTok ding, maar er zitten diepere betekenissen achter. Het laat je zien dat het leven kostbaar is en dat het veel te snel voorbij gaat. Je moet het proberen te waarderen en ik denk dat het daarom echt aansloeg bij de mensen. Voor onze band was het ongelooflijk gekke rit. Het was een geschenk dat we omarmd hebben. We zijn ermee aan de slag gegaan en driedubbel zo hard bezig geweest met onze inhoud. We realiseerden ons dat het een geweldige manier was om opnieuw contact te maken met onze oude fans, met nieuwe fans, met gelegenheidsfans. Het is echt heel krachtig geweest voor ons.


Ed Sheeran, Will Smith, de zusjes Williams en miljoenen mensen die geen beroemdheden waagden zich aan de TikTok-hype. Je hebt er waarschijnlijk duizenden gezien. Van de welke was je het meeste ondersteboven?

Chuck Comeau: Er zijn superberoemde mensen die het doen en dat is onwerkelijk. Dan denk je bij jezelf; kennen zij Simple Plan? De zusjes Williams was te gek voor mij omdat ik een grote tennisfan ben. Ik had zoiets van; 'wow, ik kan niet geloven dat ze dit doen'. Maar het is onderdeel geworden van het draaiboek van beroemdheden. Als ze een throwback doen of een reboot van een film of een franchise of een tv-show, is het nu onderdeel van de middelen die ze gebruiken om promotie te maken. Sommige van mijn favorieten waren gewoon van normale mensen die het deden. Ik zag eentje van een grootvader die soldaat in de oorlog toen hij 21 was en dan zag je hem op zijn 91e met zijn kleinkinderen en zijn hele familie. Dan zag ik mensen met kleine baby's, en plots dragen ze hun dochter wanneer ze twintig jaar oud is, en ze kunnen haar nauwelijks optillen. Dat zijn echte mensen die iets doen en dat koppelen aan onze liedjes. Het waren er echt belachelijk veel, maar stuk voor stuk allemaal heel cool.

Jullie waren er in de eerste golf van poppunk aan het begin van het millennium ook bij. Hoe zou je die periode vergelijken met de poppunk revival van die de afgelopen jaren aan het woeden is?

Chuck Comeau: Het landschap was zo anders. Alles was eenvoudiger op veel manieren, omdat er een soort sjabloon was van hoe een band bekend werd. Je bracht een album uit, je had video's op MTV, je had singles op de radio. Het was voor YouTube en muziekvideo's waren enorm. Dat was echt een groot deel van hoe je mensen kon bereiken, en is dat nu volledig veranderd. Het was speciaal om deel uit te maken van die scène in die tijd. Die cultuur was overal aanwezig, je hoorde de muziek in films, tv-shows, en het werd het geluid van een generatie. Als je kijkt naar de mensen die nu 30, 35 zijn en ze kijken terug naar de muziek die hun jeugd bepaalde, kom je al snel uit bij SUM 41, Good Charlotte, Simple Plan, ... al deze bands definieerden hen als tieners. Nu ze ouder zijn, treedt af en toe de nostalgie in die hen doet verlangen naar eenvoudigere tijden. Het grappige is dat, ook al hebben mensen gezegd dat deze stijl gaat sterven, meer dan twintig jaar later artiesten als mgk en Olivia Rodrigo geïnspireerd worden door de sound van toen. Dan krijg je die nieuwe generatie die teruggaat in de tijd en luistert naar de oude bands. Door de streamingplatforms is alles zo toegankelijk en worden ze fan van die eerste generatie poppunkbands.

Ik denk dat het nu misschien veel moeilijker is om een nieuwe artiest te zijn. Vroeger had het genre veel meer poortwachters waar je eerst omheen moest. Die barrières zijn er nu helemaal niet meer, maar het probleem nu is dat er zoveel aanbod is dat het zo moeilijk is om de aandacht van mensen te krijgen. Zo zie je maar dat elke generatie zijn uitdaging heeft. Het is altijd moeilijk geweest, in welk tijdperk je je ook bevindt. Het was gewoon magisch voor ons om deel uit te maken van dat moment.





Zoals eerder aangehaald bestaat Simple Plan dit jaar al 25 jaar. Het is echt moeilijk om de hele tijd succesvol te zijn kan ik me inbeelden. Toch slaagden jullie erin om De Roma eerder dit jaar in een mum van tijd maanden op voorhand uit te verkopen. Als klap op de vuurpijl staan jullie nu op het hoofdpodium van Rock Werchter, een van de grootste muziekfestivals van Europa.

Chuck Comeau: Je hebt altijd ups en downs. We hebben al die clubs gespeeld in Brussel en hier in Antwerpen. We hebben zo vaak gespeeld en na een tijdje voelde het alsof we een tegen een plafond aanliepen. En dan opeens uit het niks voelt het alsof dat plafond weg is. Ik wil er geen vloek over uitspreken, maar het voelt alsof we 25 jaar na datum, beginnen door te breken en dat is echt gek. We zijn erg enthousiast over de toekomst omdat we het gevoel hebben dat we nog maar net begonnen zijn en dat we de volgende keer dat we komen een grotere zaal gaan doen. Je moet jezelf als band steeds blijven uitdagen.

Ook muzikaal moet je jezelf blijven uitdagen. Hoe doen jullie dit in een, laat eerlijk wezen, beperkt genre als poppunk? Heb je er ooit over nagedacht om met meer nieuwe stijlen te experimenteren?

Chuck Comeau: Als je bijvoorbeeld kijkt naar "Summer Paradise", één van onze grootste hits, dat was ver buiten onze comfortzone. Op ons derde album probeerden we uit die poppunk-comfortzone te stappen. Maar wat we ons met de jaren realiseerden is dat het oké is om iets te zijn en niet te proberen alles voor iedereen te zijn. Het is oké om te omarmen wie je bent en wat je leuk vindt aan je band. Alsook wat je fans leuk vinden aan de band, en niet proberen om steeds opnieuw te beginnen en muzikaal volledig te veranderen. Ik denk dat we een tijdje onzeker waren. Zeker bij het schrijven van dat derde album voelden we een bepaalde druk; moeten we nu iets anders doen? Elke band komt op een gegeven moment wel uit op dat punt. We zijn een paar keer in die val getrapt om muziek te maken waarvan we dachten dat het van ons verwacht werd. Je denkt dat het deel uitmaakt van de verplichtingen als je serieus wil genomen worden als band. We realiseren ons nu we ouder worden dat het goed is om te omarmen wie we zijn en om te doen waar we goed in zijn. Ons vierde album was een terugkeer naar onze roots, onze terugkeer naar plezier.

Op ons laatste album Harder Than It Looks proberen we alles samen te brengen wat speciaal is aan Simple Plan. Dit voegden we dan allemaal samen op een moderne manier. We willen niet onze debuutplaat opnieuw te maken. Als je dat doet, herhaal je jezelf en gaat niemand je op den duur nog serieus nemen. We wilden alle beste elementen uit onze carrière samenvoegen en de typische Simple Plan-plaat maken. Eentje waarvan de fans verwachten dat we ze zouden maken maar die tevens voor ons als band heel uitdagend was om te maken. Ik durf zonder pretentie te zeggen dat we daarin geslaagd zijn. Het voelt alsof we alles wat speciaal is aan deze band hebben kunnen samenvatten in tien nummers en het sjabloon voor de toekomst gemaakt hebben.





Waar haal je de inspiratie vandaan om deze muziek te schrijven?

Chuck Comeau: Het is moeilijk, want hoe meer platen je hebt gedaan, hoe meer thema's je hebt besproken. Je komt nooit zonder ideeën te zitten, maar het doel wordt een beetje smaller elke keer. Maat hoe ouder je wordt, hoe meer verschillend de situaties worden die je meemaakt. Al blijven de emoties hetzelfde. Als je hart op je zeventien gebroken wordt, is het makkelijk om een liedje te schrijven over uit elkaar gaan. Als je in de veertig bent en je gaat scheiden en je hebt kinderen en je probeert daarmee om te gaan is die emotie hetzelfde, maar moet je er anders met omgaan. Op een manier blijven de thema's een hetzelfde, maar de behandeling en de manier waarop je erover praat, wordt een beetje volwassener. We halen dus onze inspiratie uit ons eigen leven. Muzikaal komt onze inspiratie uit ons verleden. Wanneer we terugblikken op wat we goed deden en dagen we onszelf uit om dit te vernieuwen en hedendaags te laten klinken. Je komt ook veel nieuwe bands tegen die een frisse wind laten waaien en je uitdagen en inspireren. Ze proberen verschillende dingen die wij nog nooit hebben geprobeerd en dat werkt ook inspirerend. Het is een ronde cirkel; ze zijn geïnspireerd door onze scene, en dan horen wij hen en wij zijn net als de veteranen geïnspireerd door de jongere bands. Aan het eind van de dag moet je gaan zitten en met een idee komen, een hook, een stukje tekst, dat je hartslag een beetje sneller laat slaan. Waar het haar op je armen van recht gaat staan. Als je die opwinding niet hebt, moet je gewoon meer nummers blijven schrijven tot het terugkomt.

Doorheen de jaren hebben jullie samengewerkt met verschillende artiesten. Deryck van SUM 41 zingt mee op jullie nieuwste album. Sean Paul verschijnt op "Summer Paradise" en Natasha Bedingfield neemt de lead op "Jet Lag". Als je zou kunnen kiezen uit eender wie, dood of levend, om een samenwerking te doen, wie zou je kiezen?

Chuck Comeau: Paul McCartney zou geweldig zijn! Ik ben een enorme Beatles-fan. Het ligt niet in de kaarten, maar dat zou ongelooflijk zijn. We houden ook allen enorm van P!nk. Ze heeft een geweldige stem en ze is badass. Ze is supercool en heeft, ondanks dat ze pop zingt een goeie rockstem. Ze zou zo maar frontvrouw van een rockband kunnen zijn. En dan Green Day, waarom niet?




Welke advies zou je aan nieuwe poppunkbands willen meegeven als ervaren rot?

Chuck Comeau: Goed advies is tijdloos; focus je op de songs. Instagram en TikTok horen er in deze tijden nu eenmaal bij, maar je staat nergens zonder goeie songs. Natuurlijk moet je jezelf promoten, maar je moet het niet doen voordat je je gereedschap hebt. Als je geweldige liedjes hebt, zullen mensen zich met je verbinden. Doe geen muziekstijl alleen omdat het populair is, of omdat je denkt dat dat de enige manier is om het te maken, doe waar je echt gepassioneerd over bent. Als het jazz zingen is, doe dat dan en doe het met passie.

Zijn er bands die we in de gaten moeten houden? Bands die je goed vindt?

Chuck Comeau: Er is een band die ik echt goed vind, ze zijn nog niet echt bekend, maar ik vind ze geweldig; The Losers Club. Ze hebben net een album uitgebracht en ik heb het echt op repeat geluisterd. Een andere jonge band die we een paar jaar geleden mee op tour namen met SUM 41, is Magnolia Park. Die twee bands vind ik echt geweldig. En natuurlijk State Champs en Mayday Parade, die nu mee op de tour zijn.

Laatste vraag, wat brengt de toekomst voor Simple Plan?

Chuck Comeau: Het is de 25ste verjaardag van de band en daar gaan we een aantal leuke projecten aan koppelen. We gaan terug in de tijd en een soort grote terugblik geven op onze carrière, zowel muzikaal als qua verhaal. We gaan het verhaal opnieuw vertellen, zoals we het boek tien jaar geleden hebben gedaan, maar het is tien jaar geleden, dus er is een hele periode waar we nog niks over verteld hebben. We willen het verhaal van de band opnieuw vertellen op een echt coole en speciale manier die echt geweldig zal voelen voor de echte fans. Ook een retrospectief staat op de planning, een soort bloemlezing van de muziek. We zijn echt trots op wat we gedaan hebben de afgelopen vijfentwintig jaar. En dat is het verleden vieren. En dan is er nog de toekomst. Ik denk dat we meer dan ooit opgewonden zijn over de toekomst. Op de een of andere manier zal er nieuwe muziek verschijnen. Of het losse singles gaan worden of een nieuw album, dat is nog niet geheel duidelijk, maar dat zit in de pijplijn voor 2025. Dan gaan we overal spelen waar we nog niet gespeeld hebben sinds de pandemie. We gaan in maart voor het eerst naar Zuid-Amerika op een enorm festival in Sao Paulo spelen. Het is alleen poppunk en er zijn 45.000 kaartjes, wat waanzinnig is. We gaan voor het eerst sinds 2019 naar Australië. Dus er staat ons nog veel toeren te wachten. We doen ook nog een Avril Lavigne-tour in de VS. Je bent nog niet klaar met Simple Plan!

Simple Plan speelt op vrijdag 5 juli tussen 15:50 en 16:50 op de Main Stage. Mis het niet!

Beleef Rock Werchter live vanop de eerste rij dankzij Pickx via deze link. Bekijk de hoogtepunten van het festival in de Proximus VOD-catalogus.


Facebook / Instagram
Geschreven door Dansende Beren